ලියමන . . .

මයේ පුතේ ,
කාරි නෑ
ආවා නොවැ දිනෙක
පහුගිය දෝහේ
ඇති නොවැ එමට
රාජකාරිත් පිරුණු . . .  

බඩ කට පිරෙන්න
හරි රස කැම
පිරිලා යනවා මුළු හිතම
සුවඳට . . .
හිරවෙනවත් වෙලාවකට 
සිහියක් නැතුව කනකොට 
අතින් අනලා 
කවන කටකට වඩා 
රහයි උණු උණුවේ 
හැන්දෙන් කනකොට
කඳුළුත් එනවා වෙලාවකට . . . 

ඔව් පුතේ
අරුමෝසම් එමටයි
රූප පෙට්ටිය දාගත්තම
හරි පංකාදුයි
අපේ කට්ටියත් සතුටින්
හිනැහුණු ගමන්මයි
හැමදාම මෙතන
කඳුළුත් එනවා වෙලාවකට . . .  

යාළුවොත් ගොඩයි
මේ නාකි මට
පවුලේ උන් වගේ
මේ වහලේ යට . . .  

වෙලාවක ,
මුණුබුරොත් එක්කරන්
වරෙන් ඇවිත් යන්න
උන් දැං ලොකුද
ඩිංගිත්තක් බලාගන්න
එච්චරයි මතකයට
එන්නේ නැත්තේ හරියකට
අනිත් හැමදේම නම්
මතකයේ නිමක් නෑ 
නාකිවෙලත් බලාපංකො
මතකය ,
නේද මයෙ පුතේ . . .  

පුළුවං නං උඹේ ඔය 
සෙකට්‍රි නෝනට ,
මතක ඇති තැනක 
තියන්න කියාපං
වැඩ රාජකාරිත් ඇතිනේ
ඒ අස්සේ මේවා කියවන්නේ කොයිද
මම දන්නේ නැතුවෑ මයේ පුතේ
නිවීහැනහිල්ලේ එපෑ කියවන්න
රත්නත්තරේ පිහිටයි
මයේ පුතේ උඹට . . .